Theo en Ria Oude Luttikhuis vieren gouden huwelijk

Zwarte panter onder de lat

Theo Oude Luttikhuis is een kerstkindje. Hij werd geboren op 26 december 1949 als tiende kind. Na hem volgde nog een tweeling. Theo had zes broers en vijf zussen. Samen groeiden ze op, op een kleine boerderij. Vader was opperman in de bouw en de broers moesten om de beurt koeien melken. Hoewel Theo een ‘hartstikke mooie en gezellige’ jeugd had, was er op 13-jarige leeftijd een absoluut dieptepunt. Theo’s moeder overleed veel te jong op 49-jarige leeftijd. “We kregen wel een hele hechte band doordat onze moeder vroeg overleed. Thuis waren we allemaal fanatiek met voetbal bij TVC ’28. Met 17 jaar mocht ik pas op voetbal, dus heb ik daarvoor zeven jaar judo gedaan. Ik werd keeper en de valbreken uit het judo kwamen goed van pas. Ik smeet mij overal voor, maar had bijna nooit een blessure. Na één jaar in de junioren kwam ik in het eerste waar ik uiteindelijk twintig jaar heb gekeept. Mijn bijnaam was ‘de zwarte panter’. 

Passie voor boerderij

Een steenworp verderop in Tubbergen, op een boerderij aan de Hardenbergweg, zag Ria Goselink op 9 oktober 1953 het levenslicht. Zij was de derde in het gezin van drie zussen en één broer. “Van kleins af aan moesten we al helpen op de boerderij en dat vonden we ook leuk. Al vroeg had ik de drive om boerin te worden. Na de lagere school en huishoudschool in Tubbergen moest ik op mijn zestiende thuis voor vast komen helpen op de boerderij. Ik wou wel naar de landbouwschool, maar dat was toen nog niet gebruikelijk voor meisjes. Samen met mijn vader ging ik de boerderij runnen. Vooral het werken met vee trok mij enorm.” Achteraan hun boerderij grensde het land aan dat van ons, er stond een wal tussen. Vroeger zagen we de achterbuurmeisjes weleens hooien, maar we hadden geen benul van ‘zullen we even helpen’. Dat ging bij ons toch makkelijker met zoveel jongens”, lacht Theo.  

Géén 1 aprilgrap

Zelf ging Theo, na de lagere school en ULO in Tubbergen, werktuigbouwkunde studeren aan het MTS in Almelo. Vervolgens ging hij aan de slag bij Stork. Ook Ria voetbalde in die tijd bij TVC, in het damesteam. Als lid van zowel TVC als de KPJ Tubbergen leerden Theo en Ria elkaar kennen. Toen zij beide in het bestuur betrokken waren bij het paasvuur trok Theo de stoute schoenen aan. “We waren heel druk geweest voor het paasvuur op 1 april bij ’n Kaps. Toen heeft hij mij ’s avonds mee uitgevraagd voor een avondbruiloft. We vertelden thuis dat we verkering hadden. En dat was géén 1 aprilgrap”, aldus Ria. Na drie jaar verkering trouwen Theo en Ria op 26 september 1975. ’s Ochtends op het gemeentehuis in Tubbergen en daarna het kerkelijk huwelijk in de Pancratius- basiliek. Vervolgens werd de bruiloft gevierd bij Kemperink waar ’s avonds maar liefst vierhonderd gasten aanwezig waren. Theo: “We waren beide actief in het verenigingsleven en kwamen beide uit een groot noaberschap. Het was een ouderwetse grote bruiloft met alle tradities eromheen.”

Praalwagen lassen na het melken

Het kersverse echtpaar betrok de verbouwde woning op de boerderij bij Ria. Haar ouders gingen in het voorhuis wonen. Ook Theo ging helpen op de boerderij. Door zijn ploegendiensten bij Stork kon hij om de week melken. Toen na drie jaar oudste dochter Anke werd geboren stopte Theo bij Stork om zich volledig op de boerderij en het gezinsleven te richten. Met Karin, Ellen en Moniek kwamen er nog drie dochters bij en het gezin werd gecomplementeerd met zoon Mark. Naast deze hoogtepunten was er ook een absoluut dieptepunt met het overlijden van Ria’s vader, die de boerderij al sinds zijn 19e had gerund. 

Bijzonder in die tijd was ook de aanwezigheid van carnavalsvereniging De Oranjewijk op de boerderij. “We woonden dichtbij, maar kwamen zelf niet uit die buurt. Maar we waren fanatiek lid en de praalwagen werd altijd bij ons in de schuur gebouwd. Ik vond het zelf ook heel mooi werk en ging na het melken in plaats van naar de keuken naar de loods om te helpen. Ik was ook eens aan het melken toen ze al begonnen met lassen en de stroom uitviel. Alle zuignappen vielen onder de koeien weg! Vanaf toen werd er pas begonnen met lassen wanneer ik klaar was met melken”, vertelt Theo. “Ze waren kind aan huis. Altijd zaten er leden bij ons in de keuken en er stonden zelfs borrels in onze koelkast. Later werd er een kantine in de schuur gebouwd. Daarom werden we erelid van de vereniging”, voegt Ria toe. 

‘Oale en jonge leu op  oale groond’

In 2000 werd de boerderij overgenomen door dochter Karin en schoonzoon Huub. Tot zij in 2006 op de boerderij kwamen wonen bleven Theo en Ria helpen. Theo en Ria verhuisden naar hun huidige woning aan de Tuba. “Onze grond was gekocht voor een nieuwbouwwijk aan de rand van Tubbergen. Daarbij hadden wij het recht van eerste keuze. Zo kregen wij mooie bouwkavels op onze eigen grond waarbij we een mooi uitzicht hadden over eigen akkers. Onze zoon woont naast ons en onze dochter een stukje verderop. Oale en jonge leu op oale groond”, lacht Ria. “En hier is het uitzicht ook prachtig. Reeën, fazanten, hazen… we zien van alles voorbijkomen”, vult Theo aan. Met zijn zoon maakte Theo al vele mooie voetbaltripjes. “Nederlands elftal, Barcelona en een jaarkaart bij Twente”, somt Theo op. “En nu gaat mijn zoon met mijn kleinzoon naar het voetbal.” In 2018 werd de boerderij verkocht. Karin ging verder in Duitsland, waar er een beter toekomstperspectief lag. Een moeilijke beslissing voor de familie, maar Theo en Ria kunnen er ondertussen goed mee leven. “Ze hebben een schitterend bedrijf met 160 hectare grond in prachtige natuur. Het is drie uur rijden, maar we gaan er regelmatig naartoe. En de rest woont in de buurt. Zondags fietsen we vaak een rondje en gaan we op de koffie. Zo zien we onze zeven kleinzoons en zeven kleindochters.” Zij zullen er ook bij zijn op het feest waar Theo en Ria naar uitkijken. “Er wordt een boog gezet en het wordt een mooi groot feest. En dat op de plek waar het op 1 april begonnen is!”, besluit het echtpaar.